Os números amosan que a acelga é un alimento moi nutritivo: 200 g (unha ración normal) achegan 38 calorías (só o 2% do que se precisa ao día) e, con todo, cobren o 27% das necesidades diarias de potasio, o 30% de calcio, a metade do ferro, case a metade do magnesio, o 100% da vitamina C, o 25% da vitamina E, dous terzos da A, e mesmo un 7-8% de proteínas.
En comparación coa espinaca, moito máis apreciada, a acelga supéraa en magnesio, provitamina A e acedo fólico, e a iguala en vitaminas B1 e B2. Só hai que mencionar, no seu contra, que contén algo de ácido oxálico, polo que se se é propenso a formar cálculos renais débese consumir con moderación.
O seu uso na cociña é como o da espinaca. Mesmo se poden combinar ambas as verduras en tortillas, cremas e recheos, de maneira que os seus sabores equilíbranse.
Antes de cociñala convén lavalas ben en auga fría, pois adoita conter terra.
Pódese saltear en bo aceite de oliva con piñóns e pasas, ou combinala con noces e tofu sedoso nunha refrescante ensalada.
Están riquísimas, e non hai pratos máis sinxelos, que acompañadas con patacas ou troceadas moi finamente cun bo prato de arroz fervido.
Tanto as súas follas verdes como os seus talos son excelentes para a confección de caldos de verduras, en combinación con hortalizas de raíz.
Para condimentarlas pódese facer uso do ourego, o tomiño, a herbaboa, a noz moscada recentemente moída e, por suposto, o allo.
A forma máis habitual de preparar a acelga é cocela en auga abundante con sal durante algúns minutos, daquela escurrirla e preparala segundo a receita que se queira elaborar.
Con todo, redúcese ao mínimo a perda dos nutrientes, se se pon a cocer unicamente coa auga que queda adherida tras o lavado, sen tapar e removendo cunha culler de madeira.
Desta maneira conserva mellor a súa cor e intensifica o seu sabor. Un chorrito de limón ou vinagre de mazá axudará a condimentarlas cando se preparen desta forma.
Se as pencas das acelgas son algo duras tamén se poden cortar por separado e polas uns minutos antes cun pouquiño de auga ou aceite, engadindo máis tarde as follas verdes.
Débese ter en conta que, como o seu volume diminúe moito ao cociñalas, poden calcularse até 300 ou 400 g de acelgas crúas por comensal. Como preparar as pencas
As pencas brancas e carnosas das acelgas son tan apreciadas como as súas follas e pódense preparar rebozadas, tanto soas como recheas.
Para iso quítanse primeiro as fibras das nervaduras e córtanse os talos en anacos duns 3 cm de longo. Ponse nunha cacerola con auga abundante e sal e cócense durante 35 minutos.
Despois de escurrirlas, pásase cada talo por fariña, sacódese para que caia o sobrante, pásase polo ovo batido e frítese en aceite quente.
As pencas tamén se poden servir con salsa ou mesmo crúas en ensaladas.