Este é o gran obxectivo da agricultura ecolóxica. O traballo está orientado a favorecer a vida dos microorganismos que nel viven, evitando a erosión e a desaparición da capa fértil.

• Tentamos realizar un correcto reciclado dos residuos dos nosos animais para mellorar a calidade dos suelos.

• Empregamos abonos ecolócicos e aduvos verdes.

• Comenzamos a elaborar o noso compost co esterco dos nosos animais e os restos da horta.

Manter a superficie do solo cuberto é un principio fundamental no noso modelo agrícola. Os residuos de cultivo déixanse na superficie do chan, pero pode ser necesario recorrer para cubrir os cultivos se o intervalo de tempo entre unha colleita e o establecemento da próxima é demasiado longo.

​

Sementamos plantas que cumplan as funcións de:

• Nutrir: aportando nitróxeno, potasio e outros minerais imprescindibles para os cultivos.

• Traballar a terra: mover a terra en profundidade a través das raíces. Mantería a terra frouxa e sen apelmazamentos.

• Atraer biodiversidade: a floración destes cultivos pode atraer cantidade de polinizadores.

Seitura incorporou adubos de mostaza, facelia e veza que mesturan as tres características anteriores. 

• Tentamos realizar laboreos pouco profundos nos suelos empregando aperos verticais e ferramentas manuais que non alteran a estrutura da terra nin a apelmazan.

• Enterramos os rastroxos e evitaremos a súa queima (destrúe a fauna do suelo e elimina os nutrintes do mesmo)

• Na nosa proposta non deixamos os suelos valeiros para evitar  a súa erosión e a perda de fertilidade.

• Tentamos implantar setos vivos (sebes) para limitar as parcelas pois funcionan como cortaventos, evitan a erosión, diminúen a desecación do suelo...

• Incorporar bandas e/ou illas florais que incrementen a biodiversidade vexetal pero tamén animal.

A cuberta - viva ou inerte - proporciona unha gran capacidade de protección no chan, actuando como unha capa que impide que as gotas impacten directamente sobre a superficie núa. Ao frear o impacto, evítase a erosión física que provoca e, polo tanto, impídese a perda de chan, e de nutrintes, un dos problemas máis presionantes na agricultura.
Pero ademais, a cuberta do chan é unha barreira física para escorrentar en zonas con pendente. Isto evita a perda de chan provocada pola erosión que provocaría a auga que correría pola superficie, cuxa acción provocaría regos e barrancos.

A presenza de cuberta na superficie do chan supón tamén unha pantalla fronte á incidencia directa dos raios do sol, reducindo o golpe de sol sobre ela. O resultado desta acción protectora é a diminución da evaporación da auga retida no chan, supoñendo un mantemento da súa humidade, supoñendo importantes aforros de auga.

​

Cando falamos de cubertas inertes estamos a falar de mantas antiherbas, plástico, herbas, restos da sega ou similares.

​

Se falamos de cubertas vivas, falamos de adubos verdes.